بالاخره دهم آوریل (۲۱ فروردین) رسید و نشست خبری که چند روز گذشته دوست‌داران علم منتظرش بودند، برگزار شد. تصویری شبیه دونات که البته وضوحش بسیار پایین‌تر از یک دوربین معمولی تلفن همراه به نظر می‌رسد اما می‌توان آن را یکی از مهم‌ترین دستاورهای علمی قرن دانست.
بالاخره پس از سال‌ها تلاش، اولین نتایج تلسکوپ ایونت هورایزن که یک همکاری بین المللی است، منتشر شد. این تلسکوپ که حاصل همکاری ۴۰ کشور و ۸ آرایه تلسکوپ رادیویی است، وظیفه تصویربرداری از دو سیاهچاله مرکزی کهکشان مسیه ۸۷ و کهکشان خودمان، راه‌شیری را بر عهده داشته است. تصویربرداری از بسیاری دیگر از سیاه‌چاله‌ها از روی زمین ممکن نیست و برای انجام آن حداقل به آرایه تلسکوپی‌ای ۶ برابر قطر کره زمین نیاز داریم.
تصویری که در این نشست منتشر شد، تصویر سیاهچاله مرکزی کهکشان مسیه ۸۷ یا M87 از خوشه کهکشانی سنبله است که در فاصله ۵۵ میلیون سال نوری از ما قرار دارد. این سیاهچاله 5 / 6 میلیارد برابر خورشید جرم دارد، بنابراین می‌توانیم آن را یک ابرسیاه‌چاله بدانیم. دکتر شپرد دُلمن اخترشناس دانشگاه هاروارد و یکی از راهبران اصلی این پروژه در این نشست بیان کرد: «ما چیزی را دیدیم که فکر می‌کردیم، غیرقابل دیدن است. ما سیاهچاله را دیدیم و از آن عکس گرفتیم».
سیاه‌چاله‌ها اجرام بسیار متراکم و پر‌جرمی‌اند، پس طبیعتا گرانش بسیار بزرگی دارند، به همین خاطر هیچ چیز، حتی نور نمی‌تواند از آن‌ها فرار کند. دکتر دُلمن همچنین توضیح داد: «قسمت روشن پایین تصویر به ما می‌گوید موادی که در اطراف سیاه‌چاله‌اند با سرعتی قابل مقایسه با سرعت نور حرکت می‌کنند که با پیش‌بینی‌ها وشبیه‌سازی‌های ما تطابق دارد.» در واقع تصویر گرفته شده با پیش‌بینی های نظریه نسبیت عام اینشتین همخوانی دارد و گام دیگری در تأیید این نظریه محسوب می‌شود. آنچه در این تصویر دیده می‌شود نوری است که به دلیل وجود این گرانش در اطراف سیاهچاله خم شده و تاب برداشته است . دانشمندان قطر این حلقه نور را ۳۸ میلیارد کیلومتر تخمین زده‌اند. منطقه سیاه‌رنگ میانی این دونات افق رویداد سیاهچاله است یعنی دقیقا جایی که هرچیزی وارد آن بشود دیگر برگشتی نخواهد داشت. باید بگوییم تصویری که در اختیار داریم، سایه سیاهچاله است و یعنی جایی‌که هیچ نوری از آن‌جا به ما نرسیده.
نشست خبری دیروز اما در کنار شگفتی‌هایی که در پی داشت انتقاداتی را نیز برانگیخت. آنچه همگان تصور می‌کردند این بود که دو تصویر در این نشست منتشر خواهد شد. سیاهچاله مرکز کهکشان ام۸۷ و همین‌طور سیاهچاله مرکز کهکشان خودمان، راه شیری. سیاهچاله مرکزی کهکشان راه‌شیری که در فاصله ۲۶هزار سال نوری از ما قرار دارد، کماندارA* یاSagittarius A* نام دارد. جرم این سیاهچاله حدود ۵ میلیون برابر خورشید است. دانشمندان پروژه بیان کرده‌اند با وجود اینکه سیاهچاله مرکزی راه‌شیری به ما بسیار نزدیک‌تر است اما تصویربرداری از آن دشواری های بیشتری دارد. به نظر می‌رسد کوچک بودن این سیاهچاله (نسبت به M87) به نزدیکی آن به ما چربیده و از طرف دیگر حجم گاز و ستاره‌های اطراف آن بیشتر است. زیاد بودن حجم ماده و نزدیکی آن به سیاهچاله باعث می‌شود سرعت حرکت آن‌ها و برخوردشان مواد با یکدیگر بسیار زیاد باشد و در نتیجه تابش‌های پر انرژی زیادی تولید می‌شود. این اتفاق تفکیک تابش رادیویی را سخت می‌کند و در نتیجه ما را به دردسر می‌اندازد. به‌نظر می‌رسد، برای نتایج بهینه این پروژه باید بیشتر منتظر بمانیم.
جزئیات علمی و فنی پروژه و ثبت تصویر سیاهچاله در ۶ مقاله که در The Astrophysical Journal Letters انتشار یافته است.
